mijn verhaal

Een boek opent een deur

Tijdens een bezoek bij een vriend viel mijn oog op een boek in de kast: Het Tibetaanse boek van leven en sterven. Ik bladerde het door en wist: hier wordt anders naar de dood gekeken. Met meer rust, meer acceptatie, en ook meer bewustzijn. Jaren later begon ik het écht te lezen. Het raakte me diep.

Het boek werd een bron van inspiratie én herkenning. Het bevestigde iets wat ik diep vanbinnen al wist: dat het mogelijk is om het leven los te laten in vrede. En dat ik daarin ook iets voor anderen kon betekenen.

Een roerige periode als keerpunt

In dezelfde periode vielen allerlei gebeurtenissen samen: het verlies van mijn baan als grafisch vormgever, het einde van een relatie, dierbare vriendschappen die wegvielen, en mijn moeder die ernstig ziek werd. Wat ik ervaarde als ‘verlies’ werd gaandeweg een vorm van bewustwording van mijn kwaliteiten. Ik vond veerkracht, mildheid en berusting. Alsof al die losse eindjes samenkwamen tot een rode draad: dit is wat ik te doen heb.

Van vormgever naar zorgverlener

In mijn vorige leven was ik grafisch vormgever en begeleidde daarnaast als vrijwillig buddy mensen tijdens hun laatste levensfase. Ik besloot de grafische wereld te verlaten en mijn hart te volgen. In 2010 volgde ik de leergang Stervensbegeleiding bij Hospice de Liefde en de tweejarige opleiding tot Stervensbegeleider bij het Nederlands Instituut voor trainingen Stervensbegeleiding (NIS). Daarna rolde ik de 24-uurs thuiszorg in. In 2014 haalde ik mijn diploma Verzorgende IG3 – cum laude.

Zinvol werk

Deze carrièrewending voelde als thuiskomen. Ik ontdekte wat écht betekenis gaf: er mogen zijn voor een ander, in een gelijkwaardige verbinding. Afstemmen. Aanwezig zijn. Leven en sterven benaderen vanuit vertrouwen in plaats van angst.

Een veranderend zorglandschap

In de jaren dat ik in de palliatieve thuiszorg werkte, zag ik het landschap veranderen. Er kwam steeds minder tijd voor menselijke nabijheid. Zorg werd efficiënter, maar ook afstandelijker. Het moment waarop wij in beeld mochten komen is vaak pas in de allerlaatste dagen. Terwijl juist daarvoor zoveel te doen is: op emotioneel, spiritueel en mentaal vlak.

Dat raakte me. Want voor mij gaat goede zorg over méér dan injecties geven of rapporteren. Het gaat ook over afscheid nemen, betekenis geven, afronden, loslaten — en daarvoor is tijd, ruimte en afstemming nodig.

Doula bij rouw en sterven

Daarom ben ik er ook voor mensen buiten de reguliere zorg — zonder verwijzing, gewoon omdat er behoefte is aan nabijheid en steun. Dat kan in de vorm van persoonlijke begeleiding aan huis of via een online traject. Ik ben er niet alleen tijdens het stervensproces, maar ook in de aanloop ernaartoe. Juist dán is er nog ruimte om te voelen, te zeggen, te delen en te doen.

Ik noem mezelf liever doula bij rouw en sterven dan stervensbegeleider. Omdat ik niet leid, maar naast iemand sta. Omdat ik geloof dat ieder mens zélf het vermogen in zich draagt om vredig afscheid te nemen — en dat ik er ben om dat vermogen te helpen herinneren en versterken.

Mijn manier van werken

Mijn werk is een samensmelting van alles wat ik heb geleerd, doorleefd en geoefend. Praktische zorg en spirituele verdieping. Complementaire en contemplatieve ondersteuning en hartgerichte aanwezigheid. Holistisch, afgestemd en zonder oordeel.

Ik schrijf geregeld blogs over wat ik meemaak en tegenkom. Wat me verwondert of ontroert. Ook ontwikkel ik op dit moment een online aanbod: het traject Vredig in Vertrouwen, waarin je je – samen met mij en eventueel je naasten – voorbereidt op het stervensproces.

Dankbaar

Ik ben dankbaar dat ik dit werk mag doen. Dat ik een tijdje mag meelopen in de laatste levensfase van een ander. Dat ik getuige mag zijn van de schoonheid, de pijn, de liefde en de overgave.

En telkens weer zie ik hoe uniek ieder afscheid is. En hoe diep de kracht van verbinding reikt.

Benieuwd naar mijn achtergrond en scholing?